ضرورت شناخت امام زمان (عج) و منجی در تمام ادیان

ضرورت شناخت امام زمان (عج) یک مقوله اعتقادی و گسترده ای است که باید از جهات مختلف مورد بررسی قرار بگیرد. تمام ادیان توحیدی دارای سه اصل مشترک هستند که مبنای تبلیغات پیامبران بوده است. این سه ستون اصلی یعنی توحید، معاد و نبوت در تمام شریعت ها وجود دارد. دین اسلام هم به عنوان کامل ترین دین و نسخه نهایی برنامه هدایت از سوی خداوند دارای این سه رکن اصلی می باشد. یعنی برای پذیرش اسلام و ورود به دین باید به یگانگی خداوند، روز قیامت و حساب، و همچنین نبوت پیامبر در زبان و قلب ایمان آورد.

اما نکته اصلی و تفاوت مهمی که در بین شیعیان با اهل تسنن در اسلام وجود دارد، دو اصل در مذهب می باشد که شامل عدل و امامت هستند. درواقع شیعیان قائل به پنج اصل در اصول اولیه دین می باشند. این دو اصل به صورت کامل در مقاله ای مجزا مورد بررسی قرار گرفته است.

همه ادیان الهی و حتی فرقه های غیر الهی مانند هندوئیسم و بودائیسم معتقد به ظهور فردی مصلح و منجی هستند که پایان بخش تمام آلام بشری و ظلم و نابرابری است. درواقع در فطرت انسان میل به عدالت و کمال و آرامش حقیقی، دلیل اشتیاق بشر برای درک منجی است. در مقالات بعدی توضیحات جامع تری ارائه خواهد شد.

این منجی موعود دارای صفات و ویژگی هایی در ظاهر، اخلاق، رفتار، عملکرد، نحوه برخورد با ظلم و قیام، قدرت و سایر اوصافی است که منتظرانش باید به آن واقف باشند. تا برای یاری رساندن و تحقق این امر مهم بتوانند در رکابش خدمت کنند. این کسب معرفت باعث ایجاد بصیرت و تغییر نگرش به نوع زندگی انسان می شود.

آثار کسب معرفت نسبت به امام زمان (عج)

قطعا اگر شناختی حاصل نشود، انتظاری در کار نخواهد بود. به عبارت دیگر کسب معرفت و افزایش آگاهی از جذبه های دنیای بعد از منجی و آن مدینه فاضله که نوع بشر در فطرت خود آرزوی وصال آن را دارد انسان را مشتاق ظهور می کند. یکی از کلیدی ترین دلایل ضرورت شناخت امام زمان (عج) این نکته است که هرچه معرفت و آگاهی بیشتر باشد، میل به وصال و تحقق امر ظهور در منتظران بیشتر می گردد.

ماحصل معرفت افزایی نسبت به امام زمان روحی فداه، هم سو شدن و ایجاد سنخیت با حضرت است. به عبارتی انسان وقتی به شخصی علاقه مند می شود، محبت او را در دل می‌کند. تمام اهتمام خود را در جهت شبیه شدن و نزدیک شدن با معشوق به کار می گیرد. در نتیجه این سنخیت، باعث ایجاد محبت و عشق واقعی نسبت به امام و برعکس، جلب محبت حضرت نسبت به منتظر می گردد.

یکی از مهم ترین دلایل ضرورت شناخت امام زمان (عج)، احساس نیاز و اضطراری است که در نتیجه کسب معرفت ایجاد می گردد. در حدیثی از حضرت آمده است که می فرمایند: اگر شیعیان ما به اندازه آب آشامیدن ما را طلب می کردند، امر ظهور محقق می شد. چگونه ممکن است نسبت به چیزی که از آن اطلاع کافی نداریم، احساس اضطرار داشته باشیم؟ و چگونه می توان پی به عجز و درماندگی برد در حالی که از آن بی اطلاع هستیم؟ و چگونه می توان طالب مطلوبی باشیم که نسبت به آن جاهلیم؟